การเปลี่ยนแปลงด้านอุปกรณ์และขั้นตอนการผลิต1. วัตถุดิบในการผลิต การผลิตหัตถกรรมกะลามะพร้าว ในระยะเริ่มแรกนิยมใช้ย่านลิเพา ใช้แทนเป็นเชือกสำหรับผูกไม้กับกะลามะพร้าวเพื่อประกอบทำด้าม หรือทำชิ้นส่วนอื่นๆ โดยย่านลิเพาเป็นวัสดุที่หาได้ในพื้นที่ การเลือกย่านลิเพราต้องมีความชำนาญในการเลือกโดยเฉพาะการเลือกขนาดให้เหมาสมกับการใช้งาน เส้นของย่านลิเพาไม่เล็กหรือใหญ่จนเกินไป และจะต้องเหลาให้เกลี้ยง บางครั้งต้องดึงเพื่อให้ย่านลิเพราะตึง เพื่อสะดวกในการใช้งาน ปัจจุบันใช้เชือกไนลอน หรือด้ายที่มีความคงทนมาผู้แทนย่านลิเพา เพราะเชือกไนลอนหาซื้อได้สะดวก และมีความรวดเร็ว สามารถเลือกขนาดของเส้นไนลอนได้ตามความต้องการไม่ต้องเสียเลาในการเลือกหา และสามารถใช้ได้ทันที ช่างฝีมือปัจจุบันนิยมใช้เชือกประกอบการผลิต แต่ถ้าลูกค้าต้องการใช้วัสดุธรรมชาติก็ใช้ย่านลิเพาแทน
2. เครื่องมือสำหรับทำหัตถกรรมกะลามะพร้าว ระยะเริ่มแรกใช้วัสดุ อุปกรณ์และเครื่องมือที่มีอยู่ตามธรรมชาติ และใช้เครื่องมือพื้นฐานทั่วไป เช่นนำใบไม้ โดยเฉพาะใบรสสุคนธ์ มาใช้ในการขัดถูกะลาให้มีความเกลี้ยงเกลา งดงาม และใช้ มีด พร้า ตกแต่งให้สวยงามตามความพอใจ ปัจจุบันใช้เครื่องมือหลากหลายชนิดขึ้นอยู่กับชิ้นงาน เครื่องมือที่นิยมใช้ ได้แก่ มอเตอร์ขัด เป็นอุปกรณ์ที่มีความสำคัญในการผลิต เพราะสร้างความรวดเร็วในการทำงานแต่ผู้ผลิตก็ต้องมีสมาธิ มีประสบการณ์ และมีความชำนาญในการใช้มอเตอร์ขัดเป็นพิเศษ
การพัฒนาต่อยอดรูปแบบผลิตภัณฑ์
ในอดีตมีแต่การผลิตหัตถกรรมกะลามะพร้าวโดยไม่ได้สร้างสรรค์เติมแต่งลวดลายมากนัก เป็นเพียงเครื่องใช้ในครัวเรือนที่เหมาะกับการใช้งานเท่านั้น เช่น ทนายตวงข้าวสาร แต่ปัจจุบันได้มีการพัฒนาต่อยอดแปรรูปผลิตภัณฑ์เป็นต่างๆ มากมาย หลายรูปแบบ เช่น โคมไฟ กระปุกออมสิน กระเป๋า เข็มขัด ตุ้มหู สร้อยคอ สร้อยข้อมือ แจกัน พวงกุญแจ เป็นต้น ซึ่งสามารถนำคุณค่ามาสร้างมูลค่าให้แก่ผู้ผลิตและผู้บริโภคได้เป็นอย่างดี เป็นผลิตภัณฑ์วัฒนธรรมที่สร้างความเป็นเอกลักษณ์ของท้องถิ่นและของประเทศ อีกทั้งเป็นการเสริมสร้างความมั่นคงทางด้านเศรษฐกิจที่ได้เป็นอย่างดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น